Αναδημοσιεύω σήμερα αυτή την ξεχωριστή συνταγή για τις Ευχαριστίες προς τιμήν της γιαγιάς μου, την οποία χάσαμε τον Αύγουστο φέτος. Αν διαβάζετε το blog μου εδώ και καιρό, γνωρίζετε ότι εκείνη και ο παππούς μου ήταν ένα τεράστιο κομμάτι της ζωής μου και τώρα βρίσκονται και οι δύο μαζί στον Ουρανό, χαμογελώντας μας. Αυτή ήταν η αγαπημένη γέμιση που έφτιαχνε πάντα για εμάς, και κάθε χρόνο ανυπομονούμε να την απολαύσουμε στο τραπέζι των Ευχαριστιών. Η μνήμη της παραμένει ζωντανή σε κάθε μπουκιά, φέρνοντας πίσω γλυκές αναμνήσεις από οικογενειακά τραπέζια γεμάτα αγάπη και ζεστασιά.

Αρχική δημοσίευση: 7 Νοεμβρίου 2016

Ειλικρινά, δεν μπορώ να πιστέψω ότι απέχουμε μόλις λίγες εβδομάδες από τις Ευχαριστίες ήδη. Και δεν μπορώ να πιστέψω ότι δημοσιεύω μια συνταγή για τις Ευχαριστίες πριν τις Ευχαριστίες! Δεν ήμουν ποτέ πολύ καλή στο να προλαβαίνω τις γιορτές εδώ στο blog, αλλά αυτή η συνταγή για την ιταλική γέμιση Ευχαριστιών της οικογένειάς μου έχει κυκλοφορήσει εδώ και αρκετά χρόνια. Πέρυσι, επιτέλους θυμήθηκα να τραβήξω φωτογραφίες της, ώστε να μπορέσω να τη μοιραστώ ξανά μαζί σας εγκαίρως για τις φετινές γιορτές. Είναι μια ευκαιρία να μοιραστώ ένα κομμάτι της κληρονομιάς μας, μια συνταγή που έχει αγαπηθεί από γενιά σε γενιά και αποτελεί το επίκεντρο πολλών γευμάτων και αναμνήσεων.

Προφανώς, αυτή δεν είναι η τυπική γέμιση των γιορτών που μπορεί να φανταστεί κανείς. Ωστόσο, αυτή είναι η μόνη γέμιση που γνωρίζω και έχω αγαπήσει. Με την οικογένειά μου να προέρχεται από τη Σικελία, οι Ευχαριστίες δεν ήταν μια τόσο μεγάλη γιορτή για εμάς όταν ήμουν μικρή, τουλάχιστον όχι με τον αμιγώς παραδοσιακό αμερικανικό τρόπο. Τις γιορτάζαμε, ναι, αλλά δεν θα έλεγα ότι ήταν τόσο παραδοσιακή γιορτή όσο για τις περισσότερες άλλες οικογένειες που γνώριζα. Είχαμε την γαλοπούλα, φυσικά, αλλά μέχρι περίπου το λύκειο, συνηθίζαμε να τρώμε μανικότι ή ένα μεγάλο πιάτο ζίτι πριν καν φτάσει η γαλοπούλα στο τραπέζι. Δεν ήξερα καν τι ήταν η κατσαρόλα με πράσινα φασόλια μέχρι που πήγα στο κολέγιο. Κατσαρόλα γλυκοπατάτας; Νομίζω ότι έφαγα για πρώτη φορά κατσαρόλα γλυκοπατάτας (ή γλυκοπατάτες με ζάχαρη) τη χρονιά που αρραβωνιάστηκα τον άντρα μου. Αυτή η ιταλική γέμιση, λοιπόν, δεν είναι καθόλου παραδοσιακή με την ευρύτερη έννοια των αμερικανικών Ευχαριστιών, αλλά την αγαπώ και την ανυπομονώ κάθε χρόνο με την ίδια λαχτάρα.

Η ιταλική γέμιση είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς οι πολιτισμοί μπορούν να συναντηθούν και να δημιουργήσουν κάτι νέο και υπέροχο. Ενώ η γαλοπούλα αποτελεί το αναμφισβήτητο επίκεντρο του αμερικανικού τραπεζιού των Ευχαριστιών, για εμάς, η ιταλική μας κληρονομιά απαιτούσε ένα συνοδευτικό πιάτο που να αντικατοπτρίζει τις πλούσιες γεύσεις της πατρίδας μας. Ο συνδυασμός του πικάντικου ιταλικού λουκάνικου, των μικρών, χορταστικών ζυμαρικών ditalini και του θρεπτικού σπανακιού, όλα δεμένα αρμονικά με χτυπημένα αυγά και αρωματικό ζωμό κοτόπουλου, δημιουργεί μια γέμιση που είναι ταυτόχρονα χορταστική, γεμάτη umami γεύση και εξαιρετικά ανακουφιστική. Είναι ένα πιάτο που μιλάει για την ιστορία της οικογένειάς μας, για τη μετανάστευση και την επιτυχημένη προσαρμογή σε μια νέα κουλτούρα, και για τον τρόπο που η αστείρευτη αγάπη για το φαγητό διατηρεί τις παραδόσεις ζωντανές, ακόμα και όταν αυτές αλλάζουν μορφή και εμπλουτίζονται με νέες επιρροές.

Τα παιδιά μου την αγαπούν επίσης, και αυτό είναι κάτι που πραγματικά μου ζεσταίνει πάντα την καρδιά. Η παράδοση με κάνει πραγματικά ευτυχισμένη, ειδικά όταν βλέπω τις ίδιες αναμνήσεις και την ίδια αγάπη για το φαγητό να δημιουργούνται και για την επόμενη γενιά. Είναι μαγικό να βλέπεις τα παιδιά σου να ανυπομονούν για ένα πιάτο που ήταν τόσο σημαντικό για τη δική σου παιδική ηλικία. Αυτό το συναίσθημα είναι ανεκτίμητο και δίνει νόημα σε όλη την προσπάθεια που καταβάλλουμε για να διατηρήσουμε αυτές τις συνταγές ζωντανές και να τις μεταδώσουμε. Η ιταλική γέμιση δεν είναι απλώς φαγητό, είναι μια γέφυρα που συνδέει το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον της οικογένειάς μας.

Η Nonna μου έφτιαχνε τη γέμιση για όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, αλλά με την πάροδο των ετών, η μαμά μου, η αδελφή μου και εγώ αναλάβαμε το μεγαλύτερο μέρος του μαγειρέματος για τις μεγάλες γιορτές – ξέρετε πώς γίνεται. Εγώ ανέλαβα κάπως να φτιάχνω αυτή τη συνταγή για τις Ευχαριστίες μας πριν από μερικά χρόνια και την έχω κάνει δική μου, όσο πιο κοντά στην αρχική “συνταγή” γίνεται (η οικογένειά μου δεν είχε ποτέ ακριβείς γραπτές συνταγές, όλα ήταν “με το μάτι” και “με το χέρι”, βασισμένα στην εμπειρία και την αγάπη). Η ομορφιά αυτών των οικογενειακών συνταγών είναι ότι εξελίσσονται ελαφρώς με τον χρόνο, καθώς κάθε γενιά προσθέτει τη δική της πινελιά, διατηρώντας όμως την ουσία, την ψυχή και την αυθεντική γεύση του πρωτότυπου πιάτου. Είναι μια ζωντανή παράδοση που περνάει από χέρι σε χέρι, από καρδιά σε καρδιά, δημιουργώντας έναν αδιάρρηκτο δεσμό μεταξύ παρελθόντος και παρόντος.

Λατρεύω να χρησιμοποιώ πυρέξ Corningware για να ψήνω τη γέμιση λόγω του ιδανικού μεγέθους και των πρακτικών γυάλινων καπακιών τους. Είναι το καλύτερο δώρο για το γάμο που πήρα ποτέ από τη μαμά μου! Η ομοιόμορφη κατανομή της θερμότητας που προσφέρουν, σε συνδυασμό με τη δυνατότητα να βλέπεις το φαγητό καθώς ψήνεται χωρίς να χρειάζεται να ανοίγεις συνεχώς τον φούρνο, είναι ανεκτίμητη. Επιπλέον, η διατήρηση της υγρασίας χάρη στο καπάκι είναι ιδανική για να παραμείνει η γέμιση αφράτη και ζουμερή, προτού αφαιρέσουμε το καπάκι για να πάρει μια υπέροχη χρυσαφένια και τραγανή κρούστα στην κορυφή. Αυτό εξασφαλίζει ένα τέλειο αποτέλεσμα κάθε φορά.

Για να συμπληρώσω την γαλοπούλα και τη γέμιση, μερικές από τις συνταγές που λατρεύω να φτιάχνω για την οικογένειά μου κάθε χρόνο είναι η δροσερή Σάλτσα Κράνμπερι με Μήλο-Πορτοκάλι, τα αρωματικά Ψητά Πράσινα Φασόλια με Αρπακόλλα και Αμύγδαλα, και αυτές οι αφράτες Πουρές Γλυκοπατάτας με Επικάλυψη Πεκάν (τους αρέσουν πολύ και τα marshmallows από πάνω!). Το τραπέζι των Ευχαριστιών είναι μια πραγματική γιορτή γεύσεων και αυτές οι συνοδευτικές συνταγές προσθέτουν την απαραίτητη ποικιλία και ισορροπία, δημιουργώντας ένα ολοκληρωμένο και αξέχαστο γεύμα που όλοι περιμένουμε με ανυπομονησία όλο το χρόνο.

Τώρα που γνωρίζετε μία από τις παλαιότερες και πιο αγαπημένες συνταγές Ευχαριστιών της οικογένειάς μου, θα ήθελα πολύ να μου πείτε για τις δικές σας. Αφήστε ένα σχόλιο παρακάτω και μοιραστείτε τις δικές σας αγαπημένες οικογενειακές παραδόσεις και συνταγές που κάνουν τις γιορτές σας ξεχωριστές!

Εκτύπωση

5 Αστέρια4 Αστέρια3 Αστέρια2 Αστέρια1 Αστέρι5από2αξιολογήσεις

Ιταλική Γέμιση για τις Ευχαριστίες

• Συγγραφέας: Aggie Goodman
• Χρόνος Μαγειρέματος: 60 λεπτά
• Συνολικός Χρόνος: 1 ώρα
• Μερίδες: 12 μερίδες 1x

Εκτύπωση

Καρφίτσωμα

Η ιταλική γέμιση της οικογένειάς μου, φτιαγμένη με λουκάνικο, ζυμαρικά και σπανάκι… μια συνταγή που η γιαγιά μου έφτιαχνε για την οικογένειά μας για όσο θυμάμαι τον εαυτό μου – είναι το αγαπημένο μου κομμάτι των Ευχαριστιών!

---

Συστατικά

• 2.5–3 lbs (περίπου 1.1 – 1.4 κιλά) αλεσμένο ιταλικό χοιρινό λουκάνικο, λουκάνικο γαλοπούλας ή κοτόπουλου, χωρίς περίβλημα (προτιμώ λουκάνικο γαλοπούλας για πιο ελαφρύ αποτέλεσμα)
• 1 lb (περίπου 450 γρ.) συσκευασία ζυμαρικών Ditalini (μικροί σωλήνες), μαγειρεμένα σύμφωνα με τις οδηγίες της συσκευασίας
• 2 συσκευασίες των 10 oz (περίπου 280 γρ. η καθεμία) κατεψυγμένο ψιλοκομμένο σπανάκι, αποψυγμένο και καλά στραγγισμένο/πιεσμένο (είναι σημαντικό να αφαιρέσετε όλο το περιττό νερό)
• 5 –6 αυγά, χτυπημένα ελαφρά
• 1 συσκευασία 14 oz (περίπου 400 γρ.) αρωματική γέμιση (stuffing) (εγώ χρησιμοποιώ Pepperidge Farms, την μπλε συσκευασία)
• 2–3 κούπες ζωμό κοτόπουλου χαμηλής περιεκτικότητας σε νάτριο
• αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι, για γεύση

Λειτουργία Μαγειρέματος

Αποτρέψτε την απενεργοποίηση της οθόνης σας

---

Οδηγίες

1. Μαγειρέψτε 1 lb (περίπου 450 γρ.) ζυμαρικά Ditalini σύμφωνα με τις οδηγίες της συσκευασίας. Όταν μαγειρευτούν, στραγγίστε τα καλά και αφήστε τα στην άκρη να κρυώσουν ελαφρώς.
2. Ενώ μαγειρεύονται τα ζυμαρικά, θρυμματίστε και ροδίστε το ιταλικό χοιρινό, κοτόπουλο ή λουκάνικο γαλοπούλας σε ένα μεγάλο τηγάνι με βαρύ πάτο. Σουρώστε τυχόν περιττά λίπη και αλατοπιπερώστε κατά βούληση.
3. Συνδυάστε τα κρύα ζυμαρικά και το ροδισμένο λουκάνικο σε ένα πολύ μεγάλο μπολ ανάμειξης. Προσθέστε το καλά στραγγισμένο ψιλοκομμένο σπανάκι στο μπολ και ανακατέψτε απαλά να ενωθούν όλα τα υλικά. Προσθέστε την αρωματική γέμιση (stuffing) και συνεχίστε να ανακατεύετε μέχρι να ομογενοποιηθεί το μείγμα. Δοκιμάστε και αλατοπιπερώστε ξανά αν χρειάζεται, έπειτα προσθέστε τα χτυπημένα αυγά στο μείγμα και ανακατέψτε πολύ καλά.
4. Ρίξτε το μείγμα της γέμισης σε ελαφρά λαδωμένα ταψιά ψησίματος (εγώ συνήθως χρησιμοποιώ Corningware, ιδανικά για αυτή τη συνταγή). Ρίξτε ομοιόμορφα τον ζωμό κοτόπουλου πάνω από τη γέμιση, φροντίζοντας να καλύψει καλά όλη την επιφάνεια. Σκεπάστε τα ταψιά (με το γυάλινο καπάκι ή αλουμινόχαρτο) και ψήστε σε προθερμασμένο φούρνο στους 175°C (350°F) για περίπου 30 – 35 λεπτά, μέχρι να ψηθεί καλά και να αρχίσει να ροδίζει ελαφρώς. Σε αυτό το σημείο, αφαιρέστε το καπάκι από τα ταψιά και αφήστε να ψηθεί για άλλα 5-10 λεπτά, ώστε η κορυφή να γίνει χρυσαφένια και τραγανή. Σερβίρετε ζεστό και απολαύστε!

Συμβουλή για τη συνταγή: Για να εξασφαλίσετε την τέλεια υφή και γεύση, βεβαιωθείτε ότι το σπανάκι έχει στραγγιστεί πολύ, πολύ καλά. Το επιπλέον νερό μπορεί να κάνει τη γέμιση να γίνει υδαρής και να χάσει την επιθυμητή της υφή. Επίσης, μην φοβηθείτε να προσαρμόσετε την ποσότητα του ζωμού κοτόπουλου. Θέλετε η γέμιση να είναι υγρή, αλλά όχι μουσκεμένη – η ιδανική ποσότητα εξαρτάται από το πόσο υγρή είναι η αρωματική γέμιση που χρησιμοποιείτε και τα ζυμαρικά. Η χρήση ιταλικού λουκάνικου με έντονη γεύση θα προσδώσει βάθος στο πιάτο, ενώ μπορείτε να επιλέξετε ήπιο ή πικάντικο ανάλογα με τις προσωπικές σας προτιμήσεις. Αυτή η συνταγή μπορεί να ετοιμαστεί και την προηγούμενη μέρα, αποθηκεύοντας το μείγμα στο ψυγείο και προσθέτοντας τον ζωμό λίγο πριν το ψήσιμο για μέγιστη φρεσκάδα. Πριν σερβίρετε, αφήστε τη γέμιση να σταθεί για 5-10 λεπτά μετά το ψήσιμο για να “δέσουν” οι γεύσεις.

Ακολουθήστε την Aggie’s Kitchen στο Pinterest για ιδέες Ευχαριστιών.