Νέα Υόρκη: Ένα Αξέχαστο Σαββατοκύριακο Γεμάτο Γεύσεις, Πολιτισμό και Αναπάντεχες Αναμνήσεις

Μόλις πέρασα ένα συναρπαστικό σαββατοκύριακο στην καρδιά της Νέας Υόρκης. Είναι απίστευτο, αλλά είχα να επισκεφτώ την πόλη από τότε που ήμουν 18 ετών – ένα διάστημα που μοιάζει τρελό όταν το σκέφτομαι. Μεγάλωσα στο Mount Vernon της Νέας Υόρκης, πριν μετακομίσω στη Φλόριντα στα 10 μου. Έτσι, τη στιγμή που το ταξί μας βγήκε στον δρόμο και άρχισα να βλέπω τα χαρακτηριστικά παλιά τούβλινα κτίρια, τα μεγάλα, γυμνά δέντρα βελανιδιάς που στόλιζαν τους δρόμους, τις επιβλητικές γέφυρες και τα εντυπωσιακά γκράφιτι, με κατέκλυσε αμέσως ένα κύμα νοσταλγίας για την παιδική μου ηλικία. Δεν περίμενα καθόλου να με συνεπάρει αυτό το συναίσθημα… έχουν περάσει χρόνια! Όμως, τα πάντα μου φάνηκαν τόσο οικεία – η ατμόσφαιρα, το τοπίο, τίποτα δεν έμοιαζε να έχει αλλάξει. Δεν ήμουν καν κοντά στην περιοχή που μεγάλωσα, αλλά ήταν εκεί, η αναμφισβήτητη “κατάσταση του νου της Νέας Υόρκης” όπως την αποκαλούν, υποθέτω.

Επιτρέψτε μου να σας πω, η Νέα Υόρκη και η Φλόριντα δεν θα μπορούσαν να είναι πιο διαφορετικές. Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο αργοί και χαλαροί είμαστε μέχρι αυτό το σαββατοκύριακο. Μου έλειψαν οι σαγιονάρες μου και το γρασίδι. Και ένα από τα πρώτα πράγματα που παρατήρησα όταν επέστρεψα στην πόλη χθες το βράδυ ήταν το φεγγάρι… μπορούσα να δω το φεγγάρι. Δεν ξέρω αν ήταν τα ψηλά κτίρια ή ο φόβος να σταματήσω στον δρόμο για να κοιτάξω πραγματικά τον ουρανό, αλλά δεν θυμάμαι να έχω δει καθόλου το φεγγάρι αυτό το σαββατοκύριακο. Το να ζεις στην πόλη είναι τόσο διαφορετικό… είναι συναρπαστικό, λατρεύω τον πολιτισμό, το φαγητό, και το να μπορείς να περπατάς και να περπατάς και να περπατάς αντί να οδηγείς. Αλλά ας το παραδεχτούμε, σαν το σπίτι σου δεν έχει. Και η Πολιτεία του Ήλιου είναι το σπίτι μου.

Γαστρονομικές Περιπέτειες στην Πόλη που δεν Κοιμάται

Βρεθήκαμε στη Νέα Υόρκη για το εορταστικό πάρτι της εταιρείας του συζύγου μου (η έδρα τους είναι εκεί). Ταξιδέψαμε με την ομάδα του, η οποία, όπως έτυχε, είναι μια παρέα από τους πιο στενούς μας φίλους. Φάγαμε, ήπιαμε και γελάσαμε με την καρδιά μας (φανταστείτε μια ομάδα 20 άσχετων ανθρώπων να προσπαθούν να καταλάβουν το μετρό, ουφ!). Περάσαμε πραγματικά τέλεια, με σοβαρή, ενήλικη διασκέδαση. Και Θεέ μου… να σας πω, το φαγητό… το φαγητό μου άλλαξε τον κόσμο.

Νομίζω ότι ήμουν σε κατάσταση σοκ από την πόλη τις δύο πρώτες μέρες που ήμουν εκεί, γιατί ειλικρινά ξέχασα να βγάλω φωτογραφίες από το φαγητό. Μόλις στο τελευταίο γεύμα έβγαλα επιτέλους την κάμερα (στο κινητό μου) και άρχισα να τραβάω. Έτυχε να είναι και το αγαπημένο μου γεύμα, οπότε όλα πήγαν μια χαρά. Ήταν μια τέλεια ευκαιρία να αποθανατίσω τις γαστρονομικές μας στιγμές, έστω και την τελευταία στιγμή.

Brunch στο Locanda Verde: Μια Αξέχαστη Γευστική Εμπειρία

Η φίλη μας η Gail μου συνέστησε να δοκιμάσω αυτό το μέρος στην περιοχή TriBeca, κοντά στο σημείο που μέναμε, για brunch. Έτσι, το πρωί της Κυριακής, περπατήσαμε μερικά τετράγωνα, με τον καφέ στο χέρι, μέχρι το Locanda Verde. Είχε πολύ κόσμο, αλλά βρήκαμε μερικές θέσεις στο μπαρ. Παραγγείλαμε Bloodies και την πιατέλα με τη ρικότα για την οποία οι κριτικές (και η Gail) έγραφαν διθυραμβικά σχόλια. Και πραγματικά, δεν απογοητευτήκαμε καθόλου. Η ατμόσφαιρα ήταν ζωντανή, γεμάτη ενέργεια, τυπική Νέας Υόρκης, και η προσμονή για το φαγητό ήταν στα ύψη.

Απευθείας από το μενού… Πρόβεια Ρικότα με μέλι τρούφας και καμένο ψωμί πορτοκαλιού. Θα ονειρεύομαι αυτό το πιάτο μέχρι να το ξαναδοκιμάσω. Η υφή της ρικότας ήταν απίστευτα κρεμώδης, το μέλι τρούφας πρόσθετε μια μοναδική, γήινη γεύση, και το καμένο ψωμί πορτοκαλιού… αχ, ήταν η τέλεια αντίθεση, γλυκό, ελαφρώς πικρό και τραγανό. Ένας πραγματικός ύμνος στις γεύσεις που σίγουρα θα προσπαθήσω να αναδημιουργήσω στην κουζίνα μου.

Ο σύζυγός μου απόλαυσε ένα σάντουιτς με λουκάνικο αρνιού, πεπερονάτα, ράμπα μπρόκολο και ρικότα, σε ένα από τα πιο μαλακά, πιο φρέσκα ψωμιά που έχω δοκιμάσει ποτέ. Η αρμονία των γεύσεων ήταν εκπληκτική, με το πλούσιο λουκάνικο αρνιού να δένει τέλεια με την ελαφριά πικράδα της ράμπας μπρόκολου και την δροσερή ρικότα.

Εγώ επέλεξα ένα πιάτο με ψητά αυγά… αυγά ψημένα με φασόλια corona, λάχανο Tuscan και μοτσαρέλα. Αυτό το πιάτο ήταν απλά θεϊκό και είμαι αποφασισμένη να το αναδημιουργήσω εδώ στο σπίτι μια μέρα σύντομα. Χρησιμοποίησα λίγο από το τραγανό ψωμί που περίσσεψε από το πιάτο με τη ρικότα για να μαζέψω τον ρευστό κρόκο και να απολαύσω κάθε μπουκιά. Ω, Θεέ μου, ήταν παράδεισος! Οι γεύσεις ήταν τόσο ισορροπημένες, η μοτσαρέλα έλιωνε τέλεια και τα φασόλια corona πρόσθεταν μια υπέροχη υφή. Είναι πραγματικά ένα από τα πιο αξέχαστα πρωινά που έχω απολαύσει.

Ορκίζομαι, πεινάω ξανά κοιτάζοντας αυτές τις φωτογραφίες. Κάθε γεύμα ήταν μια μικρή γιορτή, μια ανακάλυψη νέων γεύσεων και αρωμάτων που μόνο η Νέα Υόρκη μπορεί να προσφέρει με την ποικιλομορφία της. Πραγματικά, η πόλη ξέρει πώς να ικανοποιήσει και τους πιο απαιτητικούς ουρανίσκους.

Περισσότερες Γευστικές Στάσεις στην Νέα Υόρκη

Φάγαμε και σε μερικά άλλα μέρη, όλα υπέροχα. Η Νέα Υόρκη είναι ένας παράδεισος για τους λάτρεις του φαγητού, και κάθε γωνιά της κρύβει γαστρονομικές εκπλήξεις.

Brunch στο Market Table: Ο Larry κι εγώ δοκιμάσαμε και οι δύο το τραγανό σάντουιτς με το σαλάχι (crispy skate sandwich) που ήταν εξωπραγματικό. Λάτρεψα το μενού και την ατμόσφαιρα. Ήταν ένα χαλαρό, ζεστό μέρος με πολλά παράθυρα, κρυμμένο σε έναν κάθετο δρόμο. Η ηρεμία του χώρου σε συνδυασμό με την ποιότητα του φαγητού το έκαναν ένα ιδανικό μέρος για ένα χαλαρό brunch μετά από μια βραδιά στην πόλη.

Δείπνο στο Dos Caminos: Φάγαμε υπέροχα τάκος ψαριού, εκπληκτικές σάλτσες και γουακαμόλε, καθώς και μια εποχιακή σανγκρία που πραγματικά την απόλαυσα πάρα πολύ. Υπάρχει ένα υπέροχο μπαρ στο υπόγειο με άνετους καναπέδες και μουσική, ιδανικό για μερικά ακόμα ποτά αν είστε διατεθειμένοι. Η ζωντανή μεξικάνικη ατμόσφαιρα και οι έντονες γεύσεις μάς ταξίδεψαν.

Σαββατόβραδο στο Trattoria Cinque: Δύο άτομα στην παρέα μας περιέγραψαν αυτό το μέρος ως «σέξι». Κάναμε ένα δείπνο για μεγάλη παρέα εδώ, ήταν πολύ άνετο και εξυπηρετικό, με υπέροχη ατμόσφαιρα και χώρο μπαρ για ποτά πριν το δείπνο. Η πίτσα με αχλάδι, γκοργκοντζόλα και λάδι τρούφας ήταν απίστευτη, όπως και οι χειροποίητες παπαρδέλες με ουρά μοσχαριού. Ήταν ένα δείπνο που ξεχώρισε, όχι μόνο για το εξαιρετικό φαγητό, αλλά και για την κομψή του ατμόσφαιρα που προσέφερε την τέλεια νότα πολυτέλειας στο σαββατοκύριακό μας.

Φάγαμε επίσης σε αυτό που ονομάσαμε «disco diner» αργά το βράδυ της Παρασκευής… το καλύτερο σάντουιτς με αυγό και τηγανητές πατάτες που έχω φάει ποτέ, και δεν σας κάνω πλάκα… υπήρχε DJ στην τραπεζαρία! Στη συνέχεια, σταματήσαμε ένα stretch Hummer λιμουζίνα και κυριολεκτικά πηδήξαμε μέσα για να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο… αφού κανένα ταξί δεν σταματούσε για εμάς και προφανώς έτσι κυλάμε εμείς. Ήταν μια τόσο αναπάντεχη και διασκεδαστική εμπειρία που πρόσθεσε μια επιπλέον δόση τρέλας και αυθορμητισμού στο ταξίδι μας.

Σας είπα, περάσαμε υπέροχα. (Ξυπνήσαμε ακόμα και με τυχαία SantaCon έξω από το ξενοδοχείο μας και σε όλη την πόλη το Σάββατο… κρίμα που δεν ήμασταν προετοιμασμένοι για αυτό… μας έκανε να σκάμε στα γέλια.)

Πολιτισμός και Θέαμα στην Καρδιά του Μανχάταν

Ξέρω ότι ακούγεται σαν το μόνο που κάναμε ήταν να τρώμε και να διασκεδάζουμε, αλλά ορκίζομαι, είδαμε και μερικά αξιοθέατα και παρακολουθήσαμε ακόμη και μια παράσταση. Η Νέα Υόρκη δεν είναι μόνο φαγητό, είναι μια πόλη γεμάτη τέχνη, πολιτισμό και ιστορία που περιμένει να την ανακαλύψεις. Η βόλτα μας στην πόλη μας αποκάλυψε την αρχιτεκτονική της μεγαλοπρέπεια, τα ιστορικά της κτίρια και την ατελείωτη ζωντάνια των δρόμων της.

Η παράσταση που παρακολουθήσαμε ήταν υπέροχη!!! Μετά το τέλος της, συναντήσαμε ακόμη και τους ηθοποιούς για αυτόγραφα, φωτογραφίες και ευχές για τις γιορτές. Ήταν μια πραγματικά μαγική βραδιά, μια εμπειρία που εμπλούτισε το ταξίδι μας πέρα από κάθε προσδοκία. Το Broadway έχει μια ξεχωριστή αύρα, και το να βιώνεις τη ζωντανή ενέργεια της σκηνής και να συνομιλείς με τους καλλιτέχνες είναι κάτι που δεν ξεχνιέται εύκολα.

Μιλήσαμε με τον Dule Hill (πρώην από το West Wing και από μια σειρά που λεγόταν Psych νομίζω)…

Τον Mekhi Phifer…

Και αυτόν τον κύριο…

Ω, περίμενε… αυτός είναι ο σύζυγός μου. 🙂

Επιστροφή στην Ηρεμία: Το Τέλος μιας Αξέχαστης Περιπέτειας

Είμαι τόσο χαρούμενη που επέστρεψα στο σπίτι και στην κουζίνα μου. Ήρθε η ώρα να αρχίσω να δουλεύω για να αποβάλλω τις επιπτώσεις του σαββατοκύριακου… και να ετοιμαστώ για το μαγείρεμα και το ψήσιμο των γιορτών! Αυτό το ταξίδι στη Νέα Υόρκη ήταν μια πραγματική αναζωογόνηση, γεμάτο με γέλιο, απίστευτες γεύσεις και μοναδικές εμπειρίες που θα θυμάμαι για πολύ καιρό. Η πόλη που δεν κοιμάται προσφέρει πάντα κάτι καινούργιο, αλλά η ηρεμία και η ζεστασιά του σπιτιού μου στη Φλόριντα είναι ανεκτίμητες. Τώρα, με γεμάτες μπαταρίες και εμπνευσμένη από τις γαστρονομικές ανακαλύψεις, είμαι έτοιμη να μεταφέρω αυτές τις νέες ιδέες στην κουζίνα μου και να δημιουργήσω νέα, υπέροχα πιάτα για τις επερχόμενες γιορτές. Μια περιπέτεια στη Νέα Υόρκη είναι πάντα μια καλή ιδέα, αλλά η επιστροφή στην οικεία θαλπωρή του σπιτιού είναι πάντα το καλύτερο τέλος.